Θαλασσινές ιστορίες… Νο2

Βλέποντας την εκπομπή «Στην υγειά μας» με την θαυμάσια μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού, εντόπισα στους καλεσμένους τον ηθοποιό Γιάννη Μαλούχο που έχει αρκετή …προΐστορία με το Ναυτικό. Εκτός από τη συμμετοχή του στην «Αλίκη στο Ναυτικό», ήταν και ο πρωταγωνιστής μιας κωμικής σειράς της πάλαι ποτέ ΥΕΝΕΔ με τίτλο νομίζω «Ο στραβόγιαννος» όπου υποδυόταν έναν αγαθό ναύτη που τραβούσε τα πάνδεινα στη θητεία του. Και τι θυμήθηκα…

1972 φθινόπωρο. Νεαρός Σημαιοφόρος τότε στο ΒΕΛΟΣ, σε μια από τις πρώτες μου βάρδιες ως Αξιωματικός Φυλακής, με ειδοποιούν ότι ήρθε ένα συνεργείο της ΥΕΝΕΔ για να τραβήξουν κάποιες σκηνές για ένα σήριαλ.

Πηγαίνω στην πρύμη και καλωσορίζω το συνεργείο που συνοδευόταν από έναν αξιωματικό των Δημοσίων Σχέσεων του ΓΕΝ. Ανάμεσα σε όλους και ο Γιάννης Μαλούχος, ντυμένος με στολή αγγαρείας (φόρμα-πουκάμισο) ναύτη, σεμνός, ντροπαλός θα έλεγα, ευγενέστατος και …ελαφρώς ανήσυχος.

Ο αξιωματικός που συνόδευε το συνεργείο μου λέει «θα γυρίσουν μια σκηνή με τον Μαλούχο να φασινάρει την πρύμη με τον άγριο Οπλονόμο (άλλος ηθοποιός) να του κάνει συνεχώς παρατηρήσεις και στο τέλος να τον πετάει στη θάλασσα! Σε παρακαλώ, βρες έναν σβέλτο κολυμβητή από το πλήρωμα να είναι ήδη στη θάλασσα και να τον βοηθήσει γιατί ο Μαλούχος δεν ξέρει και καλό κολύμπι και ανησυχεί».

Ουδέν πρόβλημα, απαντώ. Και ειδοποιώ να έρθει πρύμα ο ναύτης Αρμενιστής …Γάτος. Παρατσούκλι το «γάτος» λόγω των ειδικών ικανοτήτων του. Νησιώτης, από τη Νάξο, ο Γάτος, ήταν το παιδί για όλες τις επικίνδυνες δουλειές. Ακροβάτης κανονικός, δεν κώλωνε σε οποιαδήποτε δουλειά στα άρμενα, η συμπάθεια του Κυβερνήτη (Παππά) και του Υπάρχου (Δημητριάδη), κρεμόταν με σχοινί και από την πλώρη για να βάψει τις άγκυρες εν πλώ…

«Διατάξτε κύριε Σημαιοφόρε» ο Γάτος. «Γάτε, έχουμε εδώ τον κύριο Μαλούχο που δεν είναι καλός ναύτης σαν κι εσένα και θα τον πετάξει ο κακός Οπλονόμος στη θάλασσα. Βάλε μαγιό και βούτα για να μη μας πάει στον πάτο.»

«μα, ξέρετε, δεν ξέρω μπάνιο» απαντάει ο Γάτος και μένω σύξυλος! «Ρε με δουλεύεις; ΕΣΥ δεν ξέρεις μπάνιο; Και σε κρεμάμε από την πλώρη να βάφεις τις άγκυρες; Και τι στην ευχή Ναξιώτης είσαι με όλο το Αιγαίο δίπλα σου;» «Ξέρετε, εγώ είμαι από την ορεινή Νάξο, προβατοκάτσικα έχουμε, δεν ήμουν παραλία»!

Ευτυχώς βρέθηκε άλλος εθελοντής που …ρυμούλκησε σώο και αβλαβή τον Μαλούχο στη στεριά. Την άλλη μέρα ανέφερα την επίσκεψη του συνεργείου στον Ύπαρχο. «Μας ζήτησαν να βάλουμε κι έναν ναύτη να τον μαζέψει από το νερό» «Ωραία» λέει ο Ύπαρχος «ποιόν έβαλες, τον Γάτο;» «Αυτόν φώναξα κι εγώ αλλά μου είπε ότι δεν ξέρει κολύμπι». Σύξυλος κι ο Ύπαρχος. «Ο Γάτος;», «Ο Γάτος, είναι από τα βουνά της Νάξου, έβοσκε ζωντανά», «κι εμείς τον βάζουμε να κάνει ακροβατικά; Φώναξέ τον ΤΩΡΑ».

Σε λίγο ο Γάτος στέκεται προσοχή μπροστά στον Ύπαρχο. «Λοιπόν, σε παραδίνω στον κύριο Σημαιοφόρο. Κάθε μέρα θα σε πηγαίνει στη Σαλαμίνα, στο θέρετρο των Υπαξιωματικών, και σε δέκα μέρες θα έχεις γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής στην κολύμβηση, γκέγκε;» » Πάρ’ τον Σημαιοφόρε».

Κι έτσι έγινε. Ο Γάτος το’ χε μέσα του και σε δέκα μέρες κολυμπούσε σαν δελφίνι. Χάρις στον Γιάννη Μαλούχο, που ευχαρίστως θα τον έπαιρνα κι αυτόν στα …μαθήματα κολύμβησης.

Εις μνήμην

Ένα χρόνο μετά την «αναχώρηση κυβερνήτου», αξίζει να διαβάσουμε κάποιες σκέψεις του όπως αυτές γράφτηκαν, μεταξύ άλλων, σε προσωπική επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό στις 29 Δεκεμβρίου 2012:

 

«…Στη δύση του βιολογικού μου κύκλου και με βάση την ιστορία, τα πεπραγμένα μου για τον τόπο αυτό, και με αίσθημα μοναδικό την ύψιστη φιλοπατρία, εκτιμώ ότι για να υπάρξει ελπίδα αναγέννησης πρέπει όλοι να υπερβούμε τον κατεστημένο εαυτό μας. Ακόμα και ως εικόνα.
Αισθάνομαι λοιπόν την ανάγκη να σου καταθέσω μερικές προτάσεις ενεργειών που εκτιμώ ως απαραίτητες και κρίσιμες στον δρόμο για την υπέρβαση αυτή…

Προτάσεις:
1. Δημιουργία νέου κόμματος/κινήματος με ονομασία στην οποία να συμπεριλαμβάνεται το «εθνική αναγέννηση».
2. Επάνδρωση του νέου κόμματος με στελέχη από όλο το φάσμα, εκτός των άκρων, που να δικαιολογούν τον τίτλο. Αναγέννηση με παλιά φθαρμένα υλικά δεν γίνεται.
3. Πριν από τις εν ευθέτω χρόνω εκλογές, να οριστεί ότι θα εκλεγούν 200 βουλευτές και όχι τριακόσιοι. Το έχεις άλλωστε εξαγγείλει προεκλογικά.
4. Συνταγματική κατοχύρωση των ήδη λαμβανόμενων μέτρων μείωσης των πολυτελών προνομίων και προκλητικών ασυλιών των βουλευτών και επέκτασή τους με απαγόρευση μετάκλησης δημοσίων υπαλλήλων και συγγενών για επάνδρωση των πολιτικών τους γραφείων.
5. Αποκατάσταση της κοινωνικής ιεραρχίας που επλήγη από τη χούντα και ισοπεδώθηκε μεταπολιτευτικά. Δεν μπορεί, λειτουργοί υψηλής ευθύνης όπως ο Α/ΓΕΕΘΑ, ο Πρύτανης, ο Δικαστής να έχουν λιγότερα ή και καθόλου προνόμια σε σύγκριση με τους …οδηγούς τους ή πολλούς διοικητικούς υπαλλήλους του δημοσίου ή των ΔΕΚΟ που ουδεμία ευθύνη αναλαμβάνουν στη σταδιοδρομία τους.
6. Απαγόρευση των «ρουσφετιών» και «εξυπηρετήσεων», αυστηρή τήρηση προσλήψεων μέσω ΑΣΕΠ και ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής Δημοσίων Υπαλλήλων.
7. Εξασφάλιση αξιοκρατικών διαδικασιών στον διορισμό Γενικών Γραμματέων με παράλληλη εικοσαετή απαγόρευση συμμετοχής σ’ αυτές των αποτυχόντων να εκλεγούν βουλευτές και των μελών κομματικών θεσμών/οργάνων ανεξαρτήτως επαγγελματικών και ακαδημαϊκών προσόντων τους. Αν ήθελαν οι πολίτες αυτούς να λειτουργούν το δημόσιο, θα τους είχαν εκλέξει…
Η βέλτιστη λύση εκτιμώ ότι είναι η προώθηση αξιοκρατικά του αρχαιότερου, και εμπειρότερου σε επιστημονική κατάρτιση, σε κάθε Υπουργείο μόνιμου υπαλλήλου για εξαετή θητεία Γενικού Γραμματέα ή ΥΦΕΘΑ ανεξάρτητα από κομματικές αλλαγές κυβερνήσεων.
8. Ειδικά για το ΥΕΘΑ, και τη συστηματική μεταπολιτευτικά απαξίωση των Ε.Δ., η καθιέρωση κομματικών «ημετέρων» ως Γενικών Διευθυντών Εξοπλισμών (…πρώην Δασαρχών!) και ο ορισμός συνήθως δύο ΥΦΕΘΑ –ακόμα και τρείς υπήρξαν-, με πλήθος παρατρεχάμενων «συμβούλων», επέτρεψε τη γιγάντωση της διαφθοράς με λεηλασία των κονδυλίων για τους εξοπλισμούς και υποβάθμισε τον ρόλο των Αρχηγών των Κλάδων και του Α/ΓΕΕΘΑ ως των αρμοδιότερων και πιο καταρτισμένων συμβούλων του ΥΕΘΑ.
9. Εκμετάλλευση πολύτιμου και πολλαπλώς καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού που «παροπλίζεται» νωρίς, όπως οι στρατιωτικοί, σε ευαίσθητες λειτουργίες του κράτους. Από τις χιλιάδες των απόστρατων πολλοί είναι πρόθυμοι να επανδρώσουν ελεγκτικές δομές και όργανα χωρίς να απαιτείται «πρόσληψή» τους στο δημόσιο, ούτε μισθοδοσία τους (λαμβάνοντες τη σύνταξή τους και «μικρό» μπόνους αναλόγως των αποτελεσμάτων), παρά μόνο σύντομη σεμιναριακή εκπαίδευση κατά τομείς δράσης. Υπάρχει ένα τεράστιο δυναμικό άξιου –ηθικά και επαγγελματικά- προσωπικού που μένει ανεκμετάλλευτο από την πατρίδα που ξόδεψε πολλά για την εκπαίδευσή του και πληρώνει την αδράνειά του.

Γνωρίζω ότι οι προτάσεις αυτές, συνοπτικά αναφερόμενες, δεν μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα. Χρειάζονται επεξεργασία από ειδικούς νομικούς και συνταγματολόγους. Απαιτείται χρόνος αλλά και πίστη και εμμονή στον σκοπό της αναγέννησης του έθνους.
Γνωρίζω ακόμα ότι η προσπάθεια πραγματοποίησης αυτών των προτάσεων, έστω και ως «εξαγγελία», εμπεριέχει μεγάλους πολιτικούς προσωπικούς κινδύνους. Μέχρι και κίνδυνο πολιτικού αφανισμού. Αλλά, «τοις τολμώσιν η Τύχη ξύμφορος».
Πιστεύω ότι ο ηγέτης πρέπει να διαχειρίζεται το μέλλον της χώρας υπερβαίνοντας την προστασία του δικού του μέλλοντος. Μόνο έτσι ο δικαίως ή αδίκως δύσπιστος ή και άπιστος προς το χθεσινό πολιτικό σύστημα της χώρας λαός θα αποδεχθεί κάποιον που προέρχεται από αυτό και θα του προσάψει χρυσές δάφνες ευπατρίδη αναγεννητή στην ιστορία του τόπου….»

Σημ: Ούτε απάντηση λήψης της επιστολής πήρε…