Ποιός κουμαντάρει τον τόπο βρε παιδιά;

Στον Φλοίσβο του Παλαιού Φαλήρου λειτουργεί το Πάρκο Ναυτικής Ιστορίας και Παράδοσης.

Εκεί ελλιμενίζονται ιστορικά πλοία, πολεμικά και μη, όπως

-το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ

-Πιστό αντίγραφο της αρχαίας τριήρους ΟΛΥΜΠΙΑΣ

-Το παραδοσιακό καΐκι ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ

-Το πλοίο πόντισης καλωδίων του ΟΤΕ ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ

-Το εκπαιδευτικο ιστιοφόρο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ

και μέχρι πριν τρία σχεδόν χρόνια το Αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ.

Για τον ΑΒΕΡΩΦ δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι το πλοίο σύμβολο της κυριαρχίας μας στο Αιγαίο για έναν και πλέον αιώνα. Η τριήρης ΟΛΥΜΠΙΑΣ είναι πιστό αντίγραφο της αρχαίας, κατασκευασμένη με την ίδια μέθοδο και τα ίδια υλικά/εργαλεία της εποχής. Το καΐκι ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ είναι δείγμα της ελληνικής ναυπηγικής Τέχνης του Περάματος. Το πλοίο ΘΑΛΗΣ Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ, πέρα από την ενδιαφέρουσα ναυπηγική του, τιμάται για την συμβολή του στην ανάπτυξη της Ελλάδας στον τομέα των Επικοινωνιών και το Ιστιοφόρο Εκπαιδευτικό ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ για την συμβολή του στην ναυτική εκπαίδευση των στελεχών του Εμπορικού Ναυτικού.

Το Αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ ελλιμενίζεται στο Πάρκο από το 1996 ως Μνημείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ως Μουσείο του Αντιδικτατορικού Αγώνα των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το 2017 το ΒΕΛΟΣ ρυμουλκήθηκε στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας για εργασίες συντηρήσεως και αναβάθμισης των επισκέψιμων χώρων. Πέρα από τις εργασίες αρμοδιότητας Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, η Ναυτιλιακή Εταιρεία ΔΑΝΑΟΣ δια του Αντιπροέδρου της κ.Ηρακλή Προκοπάκη, συνέβαλε με 100000 (εκατό χιλιάδες) δολάρια για σωρεία εργασιών συντήρησης και αναβάθμισης που συνέβαλαν στην ευπρεπή διαμόρφωση/αναπαλαίωση επισκέψιμων χώρων. Μετά από δύο χρόνια, όμως, παραμονής στον Ναύσταθμο, το πλοίο δεν επέστρεφε στη θέση του στο Πάρκο ναυτικής Ιστορίας και Παράδοσης.

Πριν προλάβει να αναρωτηθεί κανείς το «γιατί» της καθυστέρησης, εμφανίζεται τον Οκτώβριο του 2018, ξαφνικά και …εν αιθρία, άρθρο στην εφημερίδα REAL NEWS με τον υπέρτιτλο

«ΜΥΘΟΣ O ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΒΕΛΟYΣ»

ιδού:

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018

n.dimaras@realnews.gr Του ΝΕΣΤΟΡΑ ∆ΗΜΑΡΑ 

«Μύθος» ο ρόλος του «ΒΕΛΟΥΣ» 

Πριν από 45 χρόνια, Ελληνες αξιωµατικοί του Πολεµικού Ναυτικού διέσωσαν την τιµή των Ενόπλων ∆υνάµεων, επιχειρώντας να αποκαταστήσουν τη ∆ηµοκρατία. ∆υστυχώς, τα φώτα της προβολής έπεσαν µόνο στο αντιτορπιλικό «ΒΕΛΟΣ», ενώ στην πραγµατικότητα ο ρόλος του στο κίνηµα δεν ήταν σηµαντικός

Τα εν ζωή στελέχη του Πολεµικού Ναυτικού που συνελήφθησαν, βασανίστηκαν και αποτάχθηκαν κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγµαταρχών αναπολούν µε πίκρα την επιχείρηση που λίγο έλειψε να αποκαταστήσει τη ∆ηµοκρατία τον Μάιο του 1973. Κι αυτό γιατί όλοι αυτοί οι ηρωικοί αξιωµατικοί και υπαξιωµατικοί έµειναν στο περιθώριο της Ιστορίας, ενώ προβλήθηκε µόνο το αντιτορπιλικό «ΒΕΛΟΣ», που η τύχη το έφερε να βρίσκεται στα διεθνή ύδατα και επέλεξε τη διαφυγή στα ιταλικά νερά. «Το ηρωικό Κίνηµα του Ναυτικού και η συµβολή του στην αποκατάσταση της ∆ηµοκρατίας δεν έχουν βρει ακόµη τη θέση που τους αξίζει στην Ιστορία της χώρας. Ακόµη και η αποτυχία του επιτάχυνε τις διαδικασίες για την πτώση της χούντας. Αν είχε πετύχει το κίνηµα, ο Ελληνισµός δεν θα θρηνούσε τόσα δεινά και την απώλεια της Κύπρου». Αυτά δηλώνει ο ναύαρχος ε.α. Αντώνης Θεοχάρης σχετικά µε µια από τις κορυφαίες ενέργειες ενάντια στη δικτατορία της 21ης Απριλίου, που διέσωσε την τιµή των Ενόπλων ∆υνάµεων της πατρίδας µας µε τη θυσία δεκάδων αξιωµατικών του Πολεµικού Ναυτικού που συνελήφθησαν, βασανίστηκαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και αποτάχθηκαν. Κι όµως, 45 ολόκληρα χρόνια µετά τον Μάιο του 1973, το Κίνηµα του Ναυτικού, που κλόνισε το καθεστώς της χούντας και έστρωσε τον δρόµο για κορυφαίες πράξεις του ελληνικού λαού στη συνέχεια, όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου, παραµένει στη σκιά της Ιστορίας, των σχολικών βιβλίων και της µνήµης. «Σε εµάς έπεσε ο κλήρος» «Εκ των υστέρων, πολλοί και διάφοροι αφαίρεσαν τα στοιχεία της συµβολής του Κινήµατος του Ναυτικού στην αποκατάσταση της ∆ηµοκρατίας», λέει µε πικρία ο κ. Θεοχάρης, για να προσθέσει: «Εµείς οι κινηµατίες είχαµε ένα αξίωµα: αξιωµατικοί έκαναν τη βρόµικη δουλειά της χούντας, αξιωµατικοί έπρεπε να το διορθώσουν. Σε εµάς έπεσε ο κλήρος». ∆υστυχώς, στην ιστορική µνήµη διεσώθη µόνο το αντιτορπιλικό «ΒΕΛΟΣ», που βρισκόταν τυχαία στα διεθνή ύδατα και έπλευσε στα ιταλικά νερά. Την ίδια ώρα, οι συλληφθέντες αξιωµατικοί του κινήµατος βασανίζονταν και εξευτελίζονταν στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Τους επόµενους µήνες δικάστηκαν, αποτάχθηκαν και σκόρπισαν στην ελληνική επικράτεια κάνοντας ακόµη και δουλειές του ποδαριού, προκειµένου να ζήσουν τις οικογένειές τους. Ανάµεσα στους συλληφθέντες και ο µυηµένος στο κίνηµα συνταγµατάρχης Σπύρος Μουστακλής, που πλήρωσε µε τη σωµατική του ακεραιότητα και εν συνεχεία µε την ίδια τη ζωή του, µένοντας πιστός στα ιδεώδη της ηρωικής ανταρσίας για την επαναφορά της ∆ηµοκρατίας στον τόπο που γεννήθηκε. «Συµµετείχα από την αρχή, όπως τόσοι άλλοι αξιωµατικοί του Πολεµικού µας Ναυτικού. Εµείς δεν φιλοδοξούσαµε να γίνουµε ηγέτες της χώρας ή πολιτικοί. Από την αρχή του 1969 είχαµε αποφασίσει να δώσουµε τη σκυτάλη στους πολιτικούς», θυµάται ο κ. Θεοχάρης. Σελίδες µνήµης Φως στις άγνωστες πτυχές της κορυφαίας αντιδικτατορικής δράσης από την πλευρά των Ενόπλων ∆υνάµεων έριξε πρόσφατα και η έκδοση από το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος του βιβλίου του αντιναυάρχου ε.α. Ιωάννη Παλούµπη «Οι άνθρωποι του Κινήµατος του Ναυτικού – Μάιος 1973». Στο κεφάλαιο του βιβλίου «Το χρονικό των αντιδικτατορικών κινήσεων στο Ναυτικό» διαβάζουµε: «Το σχέδιο προέβλεπε τον απόπλου 25 περίπου πλοίων από τον ναύσταθµο και τη συνάντησή τους σε προκαθορισµένο στίγµα. Θα ήταν εκεί αντιτορπιλικά, υποβρύχια, τορπιλάκατοι, αρµαταγωγά, ναρκαλιευτικά, πετρελαιοφόρα και όλα θα κατευθύνονταν προς τη Σύρο. Στη συνέχεια, η επιχείρηση θα επεκτεινόταν και σε άλλα νησιά, ενώ ταυτόχρονα θα διαβαζόταν το εξής διάγγελµα-τελεσίγραφο: “Ελληνες, από σήµερα το πρωί αξιωµατικοί, υπαξιωµατικοί και άνδρες των Ενόπλων ∆υνάµεων της χώρας ανέλαβον αγώνα διά την αποκατάστασιν της ∆ηµοκρατίας. Επί έξι χρόνια τώρα οι κατέχοντες την εξουσίαν καταδυναστεύουν τον τόπον. 

Εν ολίγοις, η δικτατορία µετέτρεψε τον τόπον µας εις πολιτικόν και πνευµατικόν νεκροταφείον. Και τούτο µε µοιραίον αντίκτυπον επί των εξωτερικών µας υποθέσεων”». Σύµφωνα µε τις µαρτυρίες των πρωταγωνιστών, η ιδέα µιας δυναµικής αντίδρασης για την ανατροπή της χούντας άρχισε να εκκολάπτεται από τους πρώτους µήνες της επιβολής της δικτατορίας, είτε µε συµµετοχή στο κίνηµα του βασιλιά της 13ης ∆εκεµβρίου 1967 είτε µε την υπόθεση του πλοιάρχου Σ. Σούλη το 1969, όπου οι οργανωµένοι αξιωµατικοί του Ναυτικού σχεδίαζαν απαγωγή του δικτάτορα και της αφρόκρεµας της «επαναστάσεως» κατά τη διάρκεια άσκησης του Στόλου. Βέβαια, είχαν προηγηθεί και άλλες ενέργειες, όπως η υπόθεση της ∆ηµοκρατικής Αµυνας στο Π.Ν. το 1967, ο βασανισµός των υπαξιωµατικών του «ΕΛΛΗ» στον ναύσταθµο, η άρνηση του αντιναυάρχου Εγκολφόπουλου να συνεργαστεί µε τη χούντα, η αποστράτευση του πλωτάρχη Βαρδή Βαρδινογιάννη και ο εκτοπισµός του µαζί µε τους αξιωµατικούς του Στρατού Ξηράς Ζαφειρόπουλο, Ερσελµαν, Ζερβογιάννη, Τζανετή και Οπρόπουλο σε αποµονωµένα νησιά. Μάλιστα, κατά το Κίνηµα του Ναυτικού το 1973 ο Βαρδής Βαρδινογιάννης είχε αναλάβει και τον εφοδιασµό µε καύσιµα από την οικογενειακή επιχείρηση των πλοίων του Στόλου που µετείχαν στην κίνηση εναντίον της χούντας. Για το Κίνηµα του Ναυτικού συνελήφθησαν και ανακρίθηκαν συνολικά 207 αξιωµατικοί και υπαξιωµατικοί του Πολεµικού Ναυτικού, αν και θεωρείται βέβαιο πως ο αριθµός των στελεχών που γνώριζαν και συµµετείχαν ήταν κατά πολύ µεγαλύτερος.

Επειδή εκτίμησα ότι μάλλον έχει παρερμηνεύσει ακουσίως τα λεγόμενα του ναυάρχου Θεοχάρη ο δημοσιογράφος ως προς το ΒΕΛΟΣ, έστειλα επιστολή στην εφημερίδα:

«Κύριε Δημαρά,

Ο ναύαρχος Α.Θεοχάρης έχαιρε και χαίρει γενικής εκτίμησης και σεβασμού από όλα τα στελέχη του Π.Ν., τόσο για την επαγγελματική του κατάρτιση όσο και για τα ηγετικά του προσόντα.

Το άρθρο σας για τους «ξεχασμένους ήρωες» σε σχέση και με τον υπέρτιτλο «Μύθος η συμβολή του ΒΕΛΟΥΣ», εφόσον βασίζεται σε καταγεγραμμένα σχόλια του Ναυάρχου και όχι δικές σας μεταφράσεις των λεγομένων του, δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά δεδομένου ότι τα καταγεγραμμένα στην Ιστορία γεγονότα πόρρω απέχουν από τέτοια συμπεράσματα.

Ο Πυρήνας της οργάνωσηςτου Κινήματος είναι τοις πάσι γνωστό ότι απετελείτο από στελέχη της Τάξης ’48, Ν.Παππά, Αλ.Παπαδόγκωνα, Αθ. Σέκερη,Π.Μάλλιαρη και Π.Παναγιωταρέα.

Αυτοί μύησαν στην πάροδο του χρόνου όλους τους άλλους.

Μετά από πολλές αναβολές και «πρόσω-ανάποδα», είχε αποφασιστεί να εκδηλωθεί το Κίνημα στις 22 Μαΐου του ΄73.

Το Κίνημα ουδέποτε εκδηλώθηκε αφού αποκαλύφθηκε και εξουδετερώθηκε με αθρόες συλλήψεις.

Οι ανακοινώσεις της χούντας περιέγραφαν το Κίνημα ως Κίνημα Οπερέτα τριών συνταξιούχων και μερικών εν ενεργεία, με σαφή πρόθεση να αποκρύψουν το μέγεθος της συμμετοχής σχεδόν του συνόλου του Π.Ν. και αρκετών της Π.Α. και του Σ.Ξ.

Και εδώ έρχεται ο -καθ’υμάς- «Μύθος της συμβολής του ΒΕΛΟΥΣ».

Ο Ν.Παππάς διαβλέποντας τις προθέσεις της χούντας να υποβαθμίσει το μέγεθος του Κινήματος, παρέδωσε τα καθήκοντα του Κυβερνήτη στον Ύπαρχο του πλοίου του και ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ιταλία, όχι για να …γλυτώσει το ξύλο ή την φυλακή όπως κακόπιστα διαρρέουν οι όποιοι συμπλεγματικοί, αλλά για να αποκαλύψει στην σύνοδο του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο του ’73 το μέγεθος του Κινήματος και να αποδομήσει τον -πραγματικό- Μύθο της στήριξης του καθεστώτος από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Και, παράλληλα, αποκαλύπτοντας το μέγεθος του Κινήματος, να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ τους συλληφθέντες συναδέλφους του από ακραία εκδικητικά μέτρα εκ μέρους της χούντας δημοσιοποιώντας τα στοιχεία τους.

Το πόσες και τι επιπτώσεις στην δικτατορία είχε η Κίνηση του Ν.Παππά αναδεικνύεται και από το μένος αυτής εναντίον του και εναντίον όσω τον ακολούθησαν. Η Γενική Αμνηστεία ΟΛΩΝ (ακόμα και του Αλέκου Παναγούλη) εκ μέρους της χούντας είχε ΜΙΑ εξαίρεση. Τον Παππά και όσους τον ακολούθησαν…

Σαφώς το Κίνημα του ναυτικού έπληξε θανάσιμα την χούντα. Και, σαφώς, όλοι οι συμμετέχοντες αξίζουν επαίνου. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το Κίνημα του ναυτικού αποκαλύφθηκε στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ κοινή γνώμη από τον Ν.Παππά με την κίνηση του ΒΕΛΟΣ.

Όλοι οι συμμετέχοντες, συλληφθέντες και αποταχθέντες ταλαιπωρήθηκαν επιβιώνοντας με «δουλειές του ποδαριού». Το ίδιο και ο Παππάς και όσοι τον ακολούθησαν σε ακόμη πιό δυσμενείς συνθήκες μακριά από τις οικογένειες και τις εστίες τους.

Είναι φυσικό, η προβολή του ΒΕΛΟΣ να συγκεντρώσει τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας γιατί δεν υπέστη «εσωτερική» λογοκρισία. Ο -καθ’ υμάς- μύθος αυτός ήταν πρωτοσέλιδο επί μήνες στις εφημερίδες όλου του κόσμου από την …Ιαπωνία μέχρι την Αλάσκα και καθημερινή είδηση στους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Οι οποίοι αναδείκνυαν το μέγεθος και τον αριθμό των συλληφθέντων και συμμετέχοντων που, βεβαίως, δεν ήταν δυνατόν να αναφέρονται ονομαστικά για να μην αισθάνονται «ριγμένοι» στα ποσοστά προβολής έναντι του Παππά.

Είναι άδικο να γίνονται όμως τέτοιες συγκρίσεις «ποσοστών συμμετοχής» και απαξίωσης οποιουδήποτε, ιδίως με αυθαίρετα συμπεράσματα μερί μύθων και πραγματικότητας.

Είναι ακόμα πιό άδικο δε, να απομυθοποιείται αυθαίρετα και χωρίς ένα έστω επιχείρημα μια κίνηση ενός στελέχους που δεν είναι εν ζωή για να απαντήσει.

Συμπερασματικά. Το Κίνημα του Ναυτικού θα ήταν ένας ακόμη ΜΥΘΟΣ για πολλά χρόνια αν δεν βρισκόταν ο Παππάς να του δώσει τις πραγματικές του διαστάσεις σε όλον τον Κόσμο.»

Βεβαίως, ουδέποτε απαντήθηκε η επιστολή μου ή δημοσιεύτηκε, κατά πως η δημοσιογραφική δεοντολογία επιβάλλει, και το Αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ εξακολουθούσε να παραμένει συντηρημένο και ανακαινισμένο στον Ναύσταθμο.

Στην προσπάθεια διερεύνησης των αιτίων της καθυστέρησης επιστροφής του στη θέση του στο Πάρκο Ναυτικής Ιστορίας και Παράδοσης προέκυψαν τα ακόλουθα:

-Από επίσκεψη παλαιών μελών του πληρώματος προσωπικά στον ναύαρχο Θεοχάρη διαπιστώθηκε αφ’ ενός η απαρέσκειά του προς τον Ναύαρχο Νίκο Παππά γιατί αποστρατεύτηκε επί Αρχηγίας του δεύτερου και αφ’ ετέρου η πεποίθησή του ότι το ΒΕΛΟΣ δεν έχει καμμία θέση στον Φλοίσβο δίπλα στον ΑΒΕΡΩΦ.

Τεκμηρίωνε δε την άποψή του και με ιδιόχειρο ενυπόγραφο έγγραφο σημείωμα άγνωστο σε εμένα προς ποιόν (διαταγή;) με τα ακόλουθα επιχειρήματα:

17-5-2019

ΓΙΑΤΙ, οχι το Α/Τ ΒΕΛΟΣ δίπλα στο Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ

Ιστορική αξία:

Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ: Αποτελεί «θρύλο» στην Ιστορία της Ν.Ελλάδος

Γιατί: (1) Λόγω αυτού μπήκαμε στη Βαλακανική Συμμαχία, προ των Βαλκ.Πολέμων

(2) Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον αποκλεισμό του Τουρκικού Στόλου στα Στενά (Ναυμαχίες Έλλης-Λήμνου)

(3) Επαιξε κυρίαρχο ρόλο στις παράκτιες επιχειρήσεις Αιγαίου και απελευθέρωση των νησιών

(4) Κυρίαρχο ρόλο στη ΝΙΚΗ κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους

Α?Τ ΒΕΛΟΣ: Έκαμε σημαντική πράξη για την «αναγνώριση των προθέσεων μεγάλου μέρους του Π.Ναυτικού, να αντιδράσει στη Δικτατορία» (Κίνημα Ναυτικού)

Γιατί όχι μαζί:

1. Το «άγαλμα» ΑΒΕΡΩΦ πρέπει να είναι ξεχωριστό, όπως όλα τα αγάλματα. Για τον λόγο αυτό δεν μπήκαν δίπλα του άλλα πολύ σημαντικής αξίας πλοία όπως ο κομμένος ΑΔΡΙΑΣ, ο θρυλικός ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ κ.λ.π. Μόνον η αρχαία Τριήρης έχει θέση δίπλα 

2. Το ΒΕΛΟΣ μπορεί να πάει κάπου ξεχωριστά (Πόρος, Ναύσταθμος) και για κάποια χρόνια (20 χρόνια π.χ.)

Ποιός αποφασίζει: Η πολιτική και στρατιωτική Ηγεσία μετά από σοβαρή μελέτη και περίσκεψη

Α.Θ.

Σχόλιά μου επί του σημειώματος (μπλέ):

1. Το «άγαλμα» ΑΒΕΡΩΦ πρέπει να είναι ξεχωριστό όπως όλα τα αγάλματα». 

Αν είναι έτσι δεν χρειάζεται το Μουσείο Ακρόπολης όπου στοιβάζονται τα αγάλματα όλα μαζί…

2. «Για τον λόγο αυτόν δεν μπήκαν δίπλα του άλλα πολύ σημαντικής αξίας πλοία όπως ο κομμένος ΑΔΡΙΑΣ, ο θρυλικός ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ κλπ. Μόνο η αρχαία τριήρης έχει θέση δίπλα του»…

Ο λόγος που δεν «μπήκαν» δίπλα του είναι γιατί και τα δύο δεν υπάρχουν εδώ και 70 χρόνια, ο ΑΔΡΙΑΣ διαλύθηκε στην Αίγυπτο και ο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ είναι στον βυθό της θάλασσας. Τα «κλπ» αγνοούνται. Και η «αρχαία» τριήρης είναι αντίγραφο και όχι αρχαία…

3. Το ΒΕΛΟΣ «έκαμε σημαντική πράξη για την «αναγνώριση» των προθέσεων μεγάλου μέρους του Πολ.Ναυτικού να αντιδράσει κατά της Δικτατορίας (Κίνημα Ναυτικού)» 

Εδώ είναι η διαφορά Παππά και Θεοχάρη. Ο ένας «έπραξε» και ο άλλος είχε (; ) πρόθεση να πράξει αλλά δεν…

4. Ποιός αποφασίζει: Η πολιτική και στρατιωτική Ηγεσία μετά από σοβαρή μελέτη και περίσκεψη

Το ποιός αποφασίζει δεν το βλέπουμε. Βλέπουμε αυτούς που εκτελούν χωρίς να μας λένε και την δική τους άποψη.

 

Και εν τέλει, αρέσει δεν αρέσει, άρεσε δεν άρεσε, η Κίνηση του ΒΕΛΟΣ αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός που καταγράφεται στην ιστορία του Π.Ν. και αποδίδεται δια της παρουσίας του πλοίου στην κοινωνία να κρίνει και αξιολογήσει.

Όπως μπορεί να κρίνει και να αξιολογεί και τις άτυχες στιγμές του ΑΒΕΡΩΦ ως σύμβολο του Διχασμού, με «στάσεις» και ναυτικά ατυχήματα που επισυνέβησαν κατά τον μακρύ βίο του.

Με ήπιες παραστάσεις και ερωτήσεις προς την ηγεσία του Ναυτικού, έγινε προφανές ότι ο απελθών προσφάτως Α/ΓΕΝ δέχτηκε αφόρητες πιέσεις να …ξαποστείλει το ΒΕΛΟΣ οπουδήποτε εκτός Φλοίσβου και μάλιστα με περίεργες εκτός ορίων ευπρέπειας και λογικής προτροπές. Για να ηρεμήσει τους …προτρέποντες ενέκρινε τη ρυμούλκηση του ΒΕΛΟΣ στη Θεσσαλονίκη το Φθινόπωρο του 2019 (Σεπτέμβριο) για δίμηνη (παρατάθηκε σε τετράμηνη) παραμονή, δηλώνοντας ότι μετά τη Θεσσαλονίκη, όσο αυτός είναι Αρχηγός, το πλοίο θα επιστρέψει στον Φλοίσβο. Δεν είναι πια Αρχηγός και το πλοίο δεν είναι στον Φλοίσβο.

Έτσι το ΒΕΛΟΣ πρυμνοδέτησε στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης για να …ξεχαστεί ο Παππάς και η συμβολή του στο Κίνημα του Ναυτικού και …βλέπουμε.

Μπορεί όμως αυτοί να μην ήθελαν να βλέπουν το πλοίο και να ακούνε το όνομα Παππάς αλλά

107000 (εκατόν επτά χιλιάδες) Βορειοελλαδίτες, από αυτούς 50000 μαθητές κάτω των 18 ετών, είδαν έμαθαν και άκουσαν την ιστορία του πλοίου από κατασκευής του και βεβαίων τα του Κινήματος του Ναυτικού, τα καλά και τα λιγότερο καλά του, και βεβαίως, για την «ανταρσία» του Παππά που ξελάσπωσε την αποτυχία του Κινήματος κάνοντάς το επιτυχημένο από μόνος του.

107000 (εκατόν επτά χιλιάδες) σε τέσσερεις μήνες όταν τόσοι επισκέπτονται το πλοίο στον Φλοίσβο σε 10 (δέκα) χρόνια!

Η φάρσα συνεχίζεται. Αντί να επιστρέψει το πλοίο στον Φλοίσβο, ετοιμάζεται να ρυμουλκηθεί στην …Καβάλα. Ζήτησε και η Κύμη να φιλοξενήσει το πλοίο για λίγες ημέρες αλλά έλαβε την απάντηση ότι το κόστος είναι βαρύ και η κίνηση μπορεί να επανεξεταστεί αν τα έξοδα αναληφθούν από τον Δήμο Κύμης… Με υπογραφή του ΥΕΘΑ.

Το γεγονός ότι, απ’ ό,τι γνωρίζουμε μέχρι τώρα, δεν ζητήθηκε από τον Δήμο Καβάλας να αναλάβει τα έξοδα ρυμούλκησης και φιλοξενίας του πλοίου μάλλον συμπτωματικό είναι με το γεγονός ότι η Καβάλα είναι η περιφέρεια εκλογής του ΥΕΘΑ…

Όπως και να ‘χει, εκεί που θα ξεχνιόταν, θα το επισκεφτούν και στην Καβάλα και ΟΠΟΥ πάει χιλιάδες κόσμος και νέοι και νέες για να μάθουν τα πώς και τα γιατί της νεότερης ιστορίας μας.

Ακόμα και στην Κρήτη, αφού και ο νέος Αρχηγός ΓΕΝ από εκεί βαστάει…

Το ερώτημα όμως που παραμένει είναι «ποιός διατάσσει» την περιφορά του πλοίου δεξιά και αριστερά για την οριστική απομάκρυνσή του από το Πάρκο Ναυτικής Ιστορίας και Παράδοσης.

Είναι δυνατόν ένας απόστρατος ναύαρχος από μόνος του να επηρεάζει ΥΕΘΑ κάθε κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ΝΔ) και διαδοχικούς Α/ΓΕΝ γιατί αυτός δεν προβλήθηκε όσο ο Κυβερνήτης του ΒΕΛΟΣ;

Γιατί τελικά καταλήγουμε να θεωρούμε ότι το αν και πού πρέπει να είναι το ΒΕΛΟΣ είναι επουσιώδες μπροστά στο ουσιώδες ερώτημα που προκύπτει ως «Ποιός κάνει κουμάντο σ΄αυτόν τον τόπο»;