Έρωτας…

 

Allouette III.

Τα γενέθλια.

Allouette στα Γαλλικά είναι ο Κορυδαλλός (το πουλί όχι η …φυλακή).

Το σχήμα του βέβαια θυμίζει Γυρίνο και η αεροδυναμική του ταυτότητα προσομοιάζει περισσότερο στην αντίστοιχη υδροδυναμική του πρώιμου βάτραχου παρά σ’ αυτήν του πουλιού.

«Γεννήθηκε» στις 28 Φεβρουαρίου του  1959 από την Γαλλική Aerospatiale.

Και ακολούθησαν άλλα 2099 μέχρι το 1979 που σταμάτησε η παραγωγή τους.

Αυτές τις μέρες κλείνει τα 60 του χρόνια και ακόμα πετάει ως πολιτικό και στρατιωτικό Ελικόπτερο σε αρκετές χώρες, ακόμα και στις δύσκολες συνθήκες των Άλπεων ως Διασωστικό.

Τέσσερα από δαύτα ήταν τα πρώτα αεροπορικά μέσα της Νεότερης Ναυτικής Αεροπορίας μας, η μαγιά που έπλασε χειριστές, διαδικασίες και πολύτιμες εμπειρίες για την περαιτέρω ανάπτυξή της στο σημερινό σπουδαίο επίπεδο. Προσκτήθηκαν το 1974 και «παροπλίστηκαν» το 2013 μετά από 39 χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας, γόνιμης χρήσης και προσφοράς τους στο Πολεμικό Ναυτικό

Όποιος «χειρίστηκε» το Allouette III έπεσε στα δίχτυα του έρωτά του απολαμβάνοντας τον τσαμπουκά του στα δύσκολα, τα …τσαλίμια του στα εύκολα και την άμεση απόκρισή του σε κάθε χάδι στα  χειριστήριά του…

Ένας από τους τυχερούς, ισόβια λαβωμένος, κι εγώ…

 

 

Ακροβασίες 2…

Συνέχεια από Ακροβασίες… (φωτο Κώστα Θωμαΐδη)

 

Παράμετρος για την πρόσκτηση των Ε/Π ΑΒ212 από το Πολεμικό Ναυτικό, πέρα από τις επιχειρησιακές δυνατότητές τους, ήταν και το γεγονός ότι μπορούν να πετούν και τη νύχτα.

Και αφού μπορούν να επιχειρούν νύχτα, μπορούν και να ανεφοδιάζονται «εν πτήσει» από πλοίο και τη νύχτα.

Πρώτη δοκιμή, ίδιο πλήρωμα με την πρώτη ημερινή δοκιμή πριν μια εβδομάδα.

Το Α/Τ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ (D210) (Κυβερνήτης Τσιγαρίδας) πλέει στον Κόλπο Μεγάρων. Από φώτα έχει αναμμένα τα πλοϊκά του και έναν κόκκινο προβολέα να φωτίζει αμυδρά το κατάστρωμα Ε/Π. Κόκκινο για να μη «τυφλώνονται» οι χειριστές του Ε/Π από άσπρο φως που καίει την ροδοψίνη και την ιωδοψίνη των ματιών, ουσίες που αυξάνουν την «νυκτερινή όραση» και καίγονται στο άσπρο φως όπως η φωτοευαίσθητη επάλειψη των φιλμς…

Προσεγγίσαμε κανονικά, κατεβάσαμε το βαρούλκο, πήραμε την μάνικα επάνω και ο Αλέκος την κοτσάρισε στην βαλβίδα του πατώματος.

«210 από 21, αρχίστε παροχή καυσίμου» ειδοποιούμε το πλοίο και αρχίζει η …εναέρια πρώτη νυχτερινή πετρέλευση.

Το πλοίο αρχίζει την παροχή και ο Κυβερνήτης του, ακολουθώντας και τους Διεθνείς Κανόνες Αποφυγής Συγκρούσεων, διατάζει την αφή των προβλεπόμενων Φώτων Δυσχέρειας Χειρισμών, Κόκκινο-Άσπρο-Κόκκινο κατακόρυφα , ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΑ (ορατά στις 360 μοίρες του ορίζοντα) και αρκούντως δυνατά για να φαίνονται από μακριά ώστε τα άλλα πλοία να προειδοποιούνται ότι το συγκεκριμμένο κάνει κάτι που του περιορίζουν την ευκολία χειρισμών.

Τα δυνατά φώτα προβλέπονται για την προειδοποίηση των παραπλέοντων πλοίων, είναι όμως παντελώς ακατάλληλα και επικίνδυνα για το …συμπλέον αιωρούμενο στα 15 μέτρα Ελικόπτερο που ξαφνικά και απροειδοποίητα «τυφλώνεται» από το δυνατό άσπρο φως οπότε μεταξύ …ναυτικοθρησκευτικών επιφωνημάτων κραυγάζω στα μικρόφωνα «σβήστε τα ρημάδια, δεν βλέπουμε τίποτα και είναι επικίνδυνο». Ο Κυβερνήτης του πλοίου βρήκε την ώρα να μου εξηγεί ότι είναι υποχρεωμένος να έχει τα φώτα αναμμένα από τους Κανονισμούς οπότε ξανακραυγάζω «σβήστε τα ΤΩΡΑ πριν τσακιστούμε και στ’  α…ια μου οι Κανονισμοί», κατά παράβαση της Ιεραρχίας καθ’ ότι ο Κυβερνήτης πολύ …αρχαιότερός μου. Το …παράπτωμά μου όμως έχει άμεση ανταπόκριση, τα φώτα σβήνουν και η πρώτη πετρέλευση εν πτήσει νύχτα ολοκληρώνεται χωρίς άλλο απρόοπτο.

«Αλέκο, γραψ’ το στις παρατηρήσεις για να μπεί στο check list.»

Γι αυτό άλλωστε γίνονται δοκιμές…

Ακροβασίες…

 

Άλλη μια φωτογραφία που ξεθάβει αναμνήσεις. Ανέβηκε από τον …συμπολεμιστή https://www.facebook.com/koskafou.

Το Π.Ν., κατά παράδοση, αναβαθμίζει το υλικό του και ΜΕΤΑ σκέφτεται και την αναβάθμιση των υποδομών υποστήριξής του…

Έτσι, το 1979 προσκτήθηκαν τα πρώτα AB212 Ελικόπτερα με ουσιαστικό Ανθυποβρυχιακό εξοπλισμό, αναγκαία για το ιδιαίτερο περιβάλλον του Αιγαίου, αλλά που δεν χωρούσαν στα δύο μοναδικά πλοία με ελικοδρόμιο μεγέθους οριακά επαρκές ακόμα και για τα μικρότερα Allouette III.

Μοναδικό μεγάλο κατάστρωμα, αυτό του Δεξαμενόπλοιου ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ που εμείς οι πιτσιρικάδες τότε Ναυτοαεροπόροι θεωρούσαμε τύχη να το χρησιμοποιούμε αφού αλλιώς μας έτρωγαν οι μετασταθμεύσεις σε αεροδρόμια, βουνοκορφές και παραλίες για να είμαστε κοντά στις περιοχές επιχειρήσεων.

Και μπορεί να κοιμόμασταν και μέσα ή κάτω από τα Ελικόπτερα αλλά πολύ σύντομα φάνηκαν τα επιχειρησιακά αποτελέσματα σε βαθμό που όλο και περισσότερο τα πλοία επιζητούσαν την διαρκή συνδρομή τους.

Και τότε, φαεινή ιδέα ημών των τότε πιτσιρικάδων, να προτείνουμε την δυνατότητα Ανεφοδιασμού εν Πτήσει (στα …ελληνικά In Flight Refueling) από τα δύο Ελικοπτεροφόρα (για τα μικρότερα Ε/Π) Αντιτορπιλικά.

Στο κάτω κάτω δεν ήταν και πολυέξοδη υποδομή. Μια δεξαμενούλα με αεροπορικό κάυσιμο, μια κατάλληλη αντλία και είκοσι μέτρα μάνικα ανεφοδιασμού που θα μπορούσε να τραβιέται με το βαρούλκο  και να «κουμπώνει σε βαλβίδα στο πάτωμα του Ε/Π.

Και, ω του θαύματος, η ιδέα εγκρίθηκε από τους «από πάνω» και με ταχείες διαδικασίες πραγματοποιήθηκε.

Να και η ώρα της πρώτης δοκιμής.

Το Αντιτορπιλικό ΜΙΑΟΥΛΗΣ, Κυβερνήτης Βουραζέρης, πλέει νότια της Ύδρας. Το Ε/Π Π.Ν. 21 απογειώνεται από την Αμφιάλη και προσεγγίζει το πλοίο.

Η διαδικασία απλή. Το πλοίο παίρνει κατάλληλη πορεί ώστε το Ε/Π να έχει την μούρη του στον άνεμο. Το Ελικόπτερο αιωρείται στο πλάι του καταστρώματος, κατεβάζει το βαρούλκο, το προσωπικό καταστρώματος αγκιστρώνει τη μάνικα σ΄αυτό, την ανεβάζουμε και ο χειριστής συσκευών/μηχανικός που κάθεται πίσω από τους χειριστές την κοτσάρει στην βαλβίδα του πατώματος. (φωτογραφία)

Όπερ και εγένετο. Κυβερνήτης του Ε/Π εγώ, συγκυβερνήτης ο Νικόλας, χειριστής συσκευών Αλέκος.

Ενημερώνουμε το πλοίο ότι η μάνικα είναι στη θέση της και αρχίζει η …πετρέλευση.

Ξαναενημερώνουμε ότι πήραμε όσο χρειαζόταν και τερματίζεται η παροχή.

«Βγάλ’ την Αλέκο» λέω στον …αρμόδιο από πίσω. «Μάλιστα» μου λέει αλλά τον ακούω από την ενδοεπικοινωνία να ζορίζεται. «Τι έγινε την έβγαλες;» ρωτάω τον Αλέκο ενώ και το πλοίο μας ρωτάει το ίδο γιατί προσεγγίζει το νησί και σε λίγο θα πρέπει να στρίψει, οποότε θα χάσουμε και τον αέρα στη μούρη, είμαστε και βαρείς, «έλα ρε Αλέκο, τι γίνεται;» «Προσπαθώ» λέει σφιγγόμενος «αλλά έχει κολλήσει στη βαλβίδα και δεν στρίβει για να βγεί».

Τώρα μάλιστα. Ο Βουραζέρης θέλει/πρέπει οσονούπω να στρίψει, ο Αλέκος βογκάει αλλά η μάνικα μουλαρωμένη, το χέρι στο χειριστήριο ήδη στα πρόθυρα της κράμπας «σήκω Νικόλα» λέω στον συγκυβερνήτη, σηκώνεται στηριζόμενος στο κράνος μου (όποιος έχει ιδέα της …χωροθέτησης καταλαβαίνει), πηγαίνει πίσω και με συνδυασμένη δύναμη με αυτή του Αλέκου, η βαλβίδα παραιτείται από τον εναγκαλισμό της μάνικας και την επιστρέφουμε ταχέως στο κατάστρωμα στο τσακ πριν ο Βουραζέρης στρίψει…

Ο Νικόλας επιστρέφει στη θέση του, ο Αλέκος βγάζει στεναγμό ανακούφισης «το ρημάδι το αλυσσιδάκι από το καπάκι της βαλβίδας σφήνωσε με το βίδωμα της μάνικας, γι αυτό δεν έβγαινε» μας λέει.

«Γράψ’ το στις παρατηρήσεις για συμπλήρωση του check list» του λέω, «για να ξέρουν και οι επόμενοι τι να προσέχουν»

Γι αυτό εξ άλλου κάνουμε και τις δοκιμές…

Λιβυκά…

 

 

Συνάδελφος ανέβασε αυτή τη φωτογραφία και τι θυμήθηκα…
1971 καλοκαιρινό ταξίδι ΣΝΔ, Τρίπολη Λιβύης.
Με το που δέσαμε να σου έκπληξη, ήρθε για τα καλωσορίσματα ο …Ανθυποπλοίαρχος Άντχαμ, τάξης ’66, με στολή παραλλαγής και κατά δήλωσή του Διοικητής των ΟΥΚ Λιβύης. Ο Άντχαμ, ως Δόκιμος με την ντουλάπα στον θάλαμο γεμάτη κονσέρβες και πιασμένος στην …υπερχείλιση της πισίνας για να βγάλει τα 25 μέτρα…
Την δεύτερη ημέρα συμμετοχή των τριτοετών σε Άσκηση του Λιβυκού Ναυτικού. Οι μισοί στην μία ολοκαίνουργια κορβέτα και οι άλλοι μισοί επί τορπιλακάτων που θα επιχειρούσαν να τορπιλίσουν την κορβέτα.
Επί της τορπιλακάτου του Διοικητή Ταχέων Σκαφών, ο Υποπλοίαρχος Σ.Σαρρής και τρείς Δόκιμοι.
Η επίθεση κατά της κορβέτας δεν έγινε γιατί αυτή κάθισε στα ρηχά της Αφρικής αφού οι εκπαιδευθέντες στο Πακιστάν Σημαιοφόροι της έκαναν στίγμα με δύο διοπτεύσεις διαφοράς 160 μοιρών…
Αφού δεν υπήρχε αντίπαλος, ο Διοικητής των Τ.Σ., και κυβερνήτης της δικής μας, διέταξε κλειστό σχηματισμό Ένα, ταχύτητα 35 κόμβους. Μετά διέταξε αθρόα στροφή Δεξιά 90 μοίρες και οι τέσσερεις τορπιλάκατοι βρέθηκαν σε Γραμμή Μετώπου, 100 γιάρδες απόσταση μεταξύ τους και 35 κόμβους επίσης.
Μετά δίλεπτο, ο Διοικητής και Κυβερνήτης, διέταξε άκόμα μια αθρόα στροφή Δεξιά 90 μοίρες με 35 κόμβους, οι τρείς έστριψαν Δεξιά και ο δικός μας Αριστερά!
Με την πρώτη που πέρασε ξυστά δίπλα μας, σχετική ταχύτητα 70 κόμβων, δύο τινά συνέβησαν.
Πρώτα ακούστηκε η κραυγή του παραπλέοντος Κυβερνήτη σε άψογα Ελληνικά, «Ντην Μπαναγκία σου μαλάκα!» (αυτός ήταν απόφοιτος της δικής μας Σχολής) και η κραυγή επίσης του δικού μας Δοικητή και Κυβερνήτη «Γκράτει Όλα» (και αυτός απόφοιτος της δικής μας σχολής).
Με το απότομο «Γκράτει Όλα», από τους 35 κόμβους, φλόγα δεκαπεντάμετρη εκτοξεύτηκε από τις εξαγωγές των μηχανών, γεγονός φυσιολογικό για τουρμπίνες αλλά άγνωστο για τον Διοικητή και Κυβερνήτη που έντρομος ενεργοποίησε το κουμπί του Συναγερμού για …πυρκαγιά!
Δύο ναυτάρες όρμησαν με τις μάνικες προς την πρύμη, έτοιμοι να ρίξουν νερό μέσα στις εξαγωγές των τουρμπινών αλλά τους σταμάτησε όρθιος στο ποδόστημα ο Υποπλοίαρχος Σ.Σαρρής ουρλιάζοντας με ανοικτά τα χέρια «Πίσω Τούρκοι, θα τινάξετε τη βάρκα στον αέρα»!
Κι αφού ηρεμήσαμε, εξήγησε στον Διοικητή Τ.Σ. τα πώς και τα γιατί και τη νύφη την πληρώσαμε εμείς που επί δύο ημέρες γράφαμε με τις οδηγίες του Επιτηρητή μας Ημερήσια, Εβδομαδιαία, Μηνιαία και Ετήσια Προγράμματα Εκαπαίδευσης για την Διοίκηση ταχέων Σκαφών της Λιβύης…